داستان آتشکده تهران که نمی‌خواستند ساخته شود (فیلم)

کیفیت پایین:

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

کیفیت خوب:

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

عصر ایران؛ محسن ظهوری - تهران، در کنار ری کهن آباد شد. در کنار شهر مهمی که در دوره ساسانیان، یکی از مراکز دینی آن‌ها بود. ری که زیر پای مغولان ویران شد، روستای شمالی‌اش کم‌کم جان گرفت؛ دیوار و دروازه‌ای پیدا کرد و بعد هم پایتخت کل ایران شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پایتختی که به سرعت پر شد از اقوام و طرفداران ادیان مختلف که کسب و کار خود را در آن رونق می‌دادند.

تهران در کنار ری باستانی رشد کرده بود. شهری بزرگ که خرابه‌های آتشگاه بزرگ بهرام بر تپه میل‌اش هنوز باقی است و نشان از قدمت حضور زرتشتیان در آن منطقه دارد. اما زرتشتیان تهران در طول دوران سلسله قاجار، که این شهر را پایتخت کردند، نیایشگاهی برای خود نداشتند. داستان ساخت نخستین نیایشگاه آنان را در این قسمت از «ایران به روایت آثار» ببینید.

«ایران به روایت آثار» مجموعه‌ گزارشی ویدئویی است که هر هفته شنبه‌ها در عصر ایران منتشر می‌شود. قسمت پنجاه‌وپنجم این مجموعه را می‌توانید روز دوم مردادماه ببینید.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در قسمت قبل منتشر شد:

ایران به روایت آثار؛ قسمت پنجاه‌وسوم: کشتی پرسپولیس

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

امروز خیابان سی‌تیر را که به سمت شمال بروید، بعد از چهارراه جمهوری، نیایشگاه زرتشتیان تهران را با سردری زیبا کنار خیابان می‌بینید. نیایشگاهی که به معبد آدُریان یا مسجد زرتشت معروف است و در زمینی به مساحت ۱۳۰۰ مترمربع بنا شده. ساختمانی با نمایی از سنگ سفید که شش ستونِ جلوی درِ ورودی‌‌اش، با سرستون‌هایی از سرِ گاو، زیر طاقی آن قرار گرفته‌اند. بر بالای ستون‌ها نقشی زده‌اند با خورشیدی در سمت راست و آتشدانی پایینش. در مرکز این نقش‌برجسته فروهری حک شده که نمونه مثل آن تاکنون دیده نشده. روبه‌رویش هم یک روحانی با کمانی در دست دیده می‌شود. تاریخ این نقش‌برجسته ۱۲۸۶ باستانی است که می‌شود ۱۲۹۶ خورشیدی؛ یعنی سال اففتاح نیایشگاه.

روبه‌روی این بنا هم مثل آتشگاه بزرگ یزد حوضی بیضی‌شکل قرار گرفته؛ همان عنصری که همیشه نقشی تعیین کننده در معماری عمارت‌های قدیمی ایرانی داشته.

زرتشتیان تهران برای ساخت این بنا، زحمت زیادی کشیدند. سال ۱۲۹۳ خورشیدی، احمدشاه آخرین پادشاه دودمان قاجار تازه تاجگذاری کرده بود، که انجمن زرتشتیان تهران سنگ بنای آتشگاه پایتخت را گذاشتند. کیخسرو شاهرخ، رئیس انجمن زرتشتیان تهران برای احداث این بنا از پارسیان کشور هند کمک خواسته بود که خود زمانی در آن‌جا تحصیل می‌کرد.

با آمدن پول، کار آغاز شد؛ زمین آن که از اراضی انجمن بود در نقشه انتخاب، و پلان‌ها و نقشه‌ها کشیده شدند تا تهران صاحب یک آتشگاه شود. اما ساخت این معبد پس از مدتی به مشکل خورد. کیخسرو شاهرخ در یادداشت‌های خود آورده:

«بعضی از اشخاص مغرض در جراید بمبئی، بر ضد زرتشتیان تهران مقالاتی نوشتند که این‌ها غالباً بی‌دین و فلان‌اند و آدُریان لازم ندارند. از سوی انجمن زرتشتیان تهران هم جواب‌هایی دندان‌شکن داده شد. معهذا بعضی از صاحبان خَیِر که جنبه کهنه‌پرستی و تعصبات داشتند، جلو اعانه خود را گرفته، دیگر پول نرسید و عمارت بی‌سقف و ناتمام ماند.»

کیخسرو شاهرخ در تمام طول زندگی‌اش آدمی نبود که پا پس بکشد. او به هر کاری دست می‌زد، آن را به سرانجام می‌رساند؛ از ساخت مدرسه و کتابخانه مجلس گرفته تا رساندن گندم به نانوایی‌ها در جریان قحطی بزرگ ایران. ساخت این معبد هم با تدبیر او ادامه یافت:

«از زرتشتیان ایران استعانت شد و زرتشتیان هرجا از تهران و یزد و کرمان و شیراز و کاشان، به‌قدر خود کمک کردند و به خیرِ خوبی، ساختمان آدُریان به پایان رسید و رسماً در تاریخ ۱۲۹۶ خورشیدی گشایش یافت.»

کار ساختمان که تمام شد، حالا وقت آوردن آتش مقدسش بود. آتشی که با تشریفاتی مرسوم طی ۲۵ روز، از آتشکده یزد به تهران آمد و آتشدان آدُریان تهران را روشن کرد. آتشی که تا همین امروز یک‌سره می‌سوزد و معبد را زنده نگه می‌دارد.

تهران با این آتش، حالا صاحب نیایشگاه شده بود؛ آن هم در خیابانی که مسجد و کلیسا و کِنیسه را با هم دارد و حالا به خیابان ادیان می‌شناسیمش. معبد زرتشتیان تهران، حالا یکی از زیباترین بناهای پایتخت است که هنوز مثل گذشته کاربری خود را حفظ کرده.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: زرتشتیان تهران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۴۲۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با رویای ریلی هیتلر آشنا شوید؛ قطار عجیب نازی ها که هیچگاه ساخته نشد!+ فیلم

تین نیوز

نازی های آلمان در بسیاری از موارد از صنایع پیشرفته گرفته تا پزشکی و تولید ادوات نظامی پیشرفته، در دوران خود سرآمد بودند. اگرچه حزب نازی و رهبر مقتدر آن یعنی آدولف هیتلر امروزه به واسطه اقدامات نظامی و تولید تسلیحات پیشرفته مشهرو هستند، اما جالب است بدانید که موضوع حمل و نقل، یکی از موارد کلیدی در اندیشه هیتلر محسوب میشده است.

به گزارش تین نیوز به نقل از پایگاه خبری ریل نیوز؛ هیتلر در دوران حکومت خود، به دنبال ساخت شبکه ای ریلی برای اتصال چهار گوشه جهان (پس از تسخیر کامل) بود تا از این طریق بتواند قدرتی افسانه ای برای رایش سوم تولید نماید. به همین دلیل، وی به دنبال اتصال ریلی لیسبون به مسکو بود. البته طرح مفهومی قطار مد نظر هیتلر بسیار با نمونه های مشابه خود در جهان متفاوت بود. به عنوان مثال، عرض خط این مسیر ۶ متر در نظر گرفته شده بود که قطار بتواند از امکاناتی عجیب همچون سالن سینما، سوئیت های مجلل و حتی استخر و سونا برخوردار باشد.

همچنین این قطار قرار بود به نوعی سیستم دفاع ضد هوایی نیز مجهز بود. اگرچه شاید این نکته به ذهن خطور کند که ساخت چنین قطاری تنها در حد رویا بود؛ اما حقیقت امر این است که بر اساس اسناد تاریخی به جا مانده از آن دوران، نازی ها دقیقا در آخرین مراحل تولید و ساخت این نوع خط و ناوگان قرار داشته و فاصله چندانی با عملیاتی سازی آن نداشتنند.

قطار هیتلر قرار بود در فاز نخست، شهرهای مهم آلمان یعنی هامبورگ، برلین، نورمبرگ، مونیخ و لینز را به یکدیگر متصل ساخته و سپس، به نقاط دیگر اروپا نیز کشیده شود. به عنوان مثال، نقضه اتصال ریلی آلمان به روستوف روسیه و پاریس، کراکوف لهستان و کی یف اوکراین نیز در اسناد به جا مانده از آن دوران مشاهده می شود. حتی کریدوری ریلی نیز در نقشه ها به چشم می خورد که از استانبول تا هامبورگ کشیده شده و به عنوان کریدور شمال – جنوب آلمان شناخته میشد. این کریدور در مسیر خود همچنین از شهرهایی چون بوداپست، مین و بلگراد نیز عبور می کرد. حتی برنامه اتصال مونیخ به شهرهای رم و مادرید نیز در نقشه این مسیر دیده می شود. اما نقشه کریدور مد نظر هیتلر، در حقیقت مقیاسی جهانی داشته و قرار بود بعدها به هند و ولادیووستوک شوروی سابق نیز متصل شود که فاصله بسیار معناداری با آلمان داشتند.

در پروژه قطار مد نظر هیتلر، ۴۱ شرکت آلمانی مشارکت داشتند. طرح های ارائه شده از سوی این شرکت ها شامل انواع لکوموتیوها از نوع بخار گرفته تا برقی و حتی گازسوز نیز به چشم می خورد. نکته قابل تامل اینجاست که قدرت لکوموتیوهای طراحی شده توسط تمامی این شرکت ها قدرتی معادل ۱۵ هزار الی ۲۴ هزار اسب بخار داشتند. نهایتا قرار بر این شد تا لکوموتیو قطارهای مسافری از نوع برقی ساخته شده و لکوموتیوهای باری نیز از سیستم دیزل هیدرولیک بهره ببرند که هر دو نوع، در زمان خود شگفت انگیز به نظر می رسیدند.

طرح تایید شده برای ساخت قطارهای مسافری نهایتا مجهز به نوعی لکوموتیو شد که دارای هشت اکسل بوده و طول و عرض آن نیز به ترتیب، ۴۲ و ۶ متر بود. ارتفاع این لوکوموتیو نیز به هشت متر می رسید که البته دلیل آن، ارتفاع مشابه برای سالن های مسافری دو طبقه تعبیه شده برای این قطار بود.

از دیگر ویژگی های این قطار می توان به وجود سالن سینما با ظرفیت ۱۹۶ نفر اشاره کرد که واقعا شبیه به یک رویا به نظر می رسد. طول این قطار نیز به ۵۰۰ متر می رسید که قابیلت حمل ۲ هزار الی ۴ هزار مسافر را دار بودند. نکته جالب توجه دیگر در خصوص قطار نازی ها، طراحی سرعت سیر ۲۵۰ کیلومتر در ساعت برای آن بود که معادل سرعت قطارهای سریع السیر امروزی تولید شده در کشورهای توسعه یافته جهان است.

حجم ویدیو: 29.09M | مدت زمان ویدیو: 00:12:07 دانلود ویدیو آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید